Nog steeds op de meseta.

Nog steeds op de meseta.

Vanmorgen zijn we om 06.30 uur opgestaan. We hadden geen haast het was voor vandaag 20 km en het zou niet zo warm worden. Om 07.30 vertrokken we, door de enige en lange straat van Hornillos. Door de gezellige herbergen staat dit dorp weer op de route waar het zijn bestaan dankt. In de middeleeuwen heeft hier een ziekenhuis voor melaatsen gestaan en daarom wordt het aanbevolen door Franse gidsen.

 De volgende meseta ligt voor ons. Na anderhalf uur klimmen en dalen ligt daar San Bol. Deze meest raadselachtige plek langs de Camino. San Bol is in 1503 om mysterieuze redenen verlaten door de inwoners. Sommigen zeggen vanwege een epidemie, maar andere denken dat de verbanning van joden er iets mee te maken heeft. Er staat een herberg, zonder luxe of comfort maar wel alle warmte en onderdak.

 Nog maar weer verder over de vlakte en plotseling uit het niets ligt in de vallei het knusse dorpje Hontanas waar we heerlijk koffie hebben gedronken. Het lijkt een lange etappe maar het is de moete waard als in de verte de reünie van het klooster van San Antón ligt.

In deze reünie is ook een herberg waar we nog even rondgekeken hebben. Hierna zijn we doorgelopen naar Castrojeriz voor de overnachting. We slapen in herberg Ultreia deze gastvrije mensen hebben ons voor vanavond na het eten uitgenodigd voor een rondleiding door hun wijnkelder. Castrojeriz was Visigotisch burcht, misschien zelfs Romeins, met een kasteel, nu niet meer als een ruïne op de top van de heuvel. Aan het begin van het dorp staat de kerk Nuestra señora del Manzan. Aan de andere kant van het dorp staat de kerk van San Juan. Verder is dit dorp, zoals bijna alle dorpen, uitgestorven. Je ziet er niemand op straat behalve wat mensen in de bar. Het was weer een mooie dag.

 Morgen weer een stukje verder met een steile klim.