HET CRUZ DE FIERRO (Het ijzeren kruis)
Vanmorgen -3 graden zon/koud, vanmiddag 8 graden zon/ bewolkt en fris.
Vanmorgen pas om kwart over 8 vertrokken, we hadden honger, dus eerst ontbijten. We wisten dat de eerste 5 km het alleen klimmen was en dat gaat beter met een volle maag. Het eerste deel van de montons de León is achter de rug, wat rest is een klim naar en van de karakteristieken punten van de (tevens hoogst) punt van de Camino, het Cruz de Fierro. Dit is een overblijfsel van de klassieke
Milladoiro (mijlsteen) die door de hedendaagse gewoonte om er allerlei voorwerpen achter te laten bij wijze van geloftegeschenk een kleine stortplaats geworden is.
Na ons vertrek moeten we flink klimmen en dalen, maar het is nergens uitputtend. Het geheimzinnige verlaten landschap, de schone berglucht en vooral de eerste blik op de grens met Galicië, spelen met het zo kostbaar evenwicht van een paar voeten die al gegeseld zijn door de wegen en paden van het halve noordelijke deel van het Iberisch Schiereiland. Net als bij de vorige etappe beleven de dorpen die profiteren van de betoverde pelgrimsstaf op de route naar Compostela. Dit is zeker het geval bij Foncebadón, een dorp dat jaren geleden verlaten werd maar nu een restaurant en een hotel heeft. Verder is het dorp nog een grote ruïne. Of Manjarín, ook een zielloos gehucht maar herrezen door de volgelingen van de Tempeliers. Tomás, de hospitalero, is er in geslaagd een gastvrije schuilplaats uit lang vervlogen tijden te creëren in een verlaten dorp.
Hij luid zelfs een klok om de bedevaartgangers op koers te houden als het mistig is.
Weinig comfort maar je voelt je een Tempelier.
Vanaf het hoogste punt (1515 mtr) is het een zware klim ( via geitenpaadjes)naar beneden. We hebben besloten om in El Acebo te overnachten.
De meest pittoreske Calle Real van de provincie León geeft toegang tot de regio
El Biierzo. De bewoners hoefde geen belasting te betalen als ze Camino ophielden en markeringstekens neerzetten in de wintermaanden als de route ondergesneeuwd was.
Het dorp is weer opgeleefd dankzij de Camino en er zijn inmiddels 3 herbergen.
We hebben zojuist een heerlijk pelgrimsmenu genuttigd en gaan dadelijk diep in de slaapzak want het is hier ijzig koud
Vanmorgen pas om kwart over 8 vertrokken, we hadden honger, dus eerst ontbijten. We wisten dat de eerste 5 km het alleen klimmen was en dat gaat beter met een volle maag. Het eerste deel van de montons de León is achter de rug, wat rest is een klim naar en van de karakteristieken punten van de (tevens hoogst) punt van de Camino, het Cruz de Fierro. Dit is een overblijfsel van de klassieke
Milladoiro (mijlsteen) die door de hedendaagse gewoonte om er allerlei voorwerpen achter te laten bij wijze van geloftegeschenk een kleine stortplaats geworden is.
Na ons vertrek moeten we flink klimmen en dalen, maar het is nergens uitputtend. Het geheimzinnige verlaten landschap, de schone berglucht en vooral de eerste blik op de grens met Galicië, spelen met het zo kostbaar evenwicht van een paar voeten die al gegeseld zijn door de wegen en paden van het halve noordelijke deel van het Iberisch Schiereiland. Net als bij de vorige etappe beleven de dorpen die profiteren van de betoverde pelgrimsstaf op de route naar Compostela. Dit is zeker het geval bij Foncebadón, een dorp dat jaren geleden verlaten werd maar nu een restaurant en een hotel heeft. Verder is het dorp nog een grote ruïne. Of Manjarín, ook een zielloos gehucht maar herrezen door de volgelingen van de Tempeliers. Tomás, de hospitalero, is er in geslaagd een gastvrije schuilplaats uit lang vervlogen tijden te creëren in een verlaten dorp.
Hij luid zelfs een klok om de bedevaartgangers op koers te houden als het mistig is.
Weinig comfort maar je voelt je een Tempelier.
Vanaf het hoogste punt (1515 mtr) is het een zware klim ( via geitenpaadjes)naar beneden. We hebben besloten om in El Acebo te overnachten.
De meest pittoreske Calle Real van de provincie León geeft toegang tot de regio
El Biierzo. De bewoners hoefde geen belasting te betalen als ze Camino ophielden en markeringstekens neerzetten in de wintermaanden als de route ondergesneeuwd was.
Het dorp is weer opgeleefd dankzij de Camino en er zijn inmiddels 3 herbergen.
We hebben zojuist een heerlijk pelgrimsmenu genuttigd en gaan dadelijk diep in de slaapzak want het is hier ijzig koud
Heel veel plezier en succes nog. We hopen op een beetje zon voor jullie.
Het gaat goed hier!!
Leuk om elke dag weer te lezen. Succes mannen, en voor de verdere tocht iets aangenamer wandelweer!